Bir iktidarın gideceği nasıl anlaşılır?..

Eskiden teknolojinin olmadığı, uyduların kullanılmadığı dönemlerde;

Yağmurun yağıp yağmayacağını tuvaletlerin kokmasından veya yaşlıların eklem yerlerinin ağrımasından…

Güneşin açıp açmayacağını kedinin dağa karşı pençelerini yalamasından…

Kışın soğuk geçip geçmeyeceğini de o yıl soğanların kalın kabuklu olup olmamasından anlarlarmış…

Şimdi öyle mi?

Günümüzde yolluyorsun meteoroloji balonunu atmosfere veya uydular çekiyor görüntüleri, hesap kitap tas tamam veriyor tahmini…

Şu gün, şu saatte ve şu dakikada kar yağacak…

Peki, şimdi size bir soru…

Bir iktidarın gidici olup olmadığını eskiden nasıl anlarlardı?..

Eğer bir üst, altına söz geçiremiyorsa…

O günlerde hükümetin başı her kimse, başbakan maliye bakanına söz geçiremiyorsa, merkez bankası başkanı faiz indirme, bindirme işlerini siyasetçiye bırakmıyorsa bürokraside pirelenmeler başlardı.

Misal; bakan müsteşarına, müsteşar müsteşar yardımcısına, müsteşar yardımcısı genel müdürüne, genel müdür müdürüne, müdür amirine, amir şefine, şef memuruna, memur hademesine, hademe çaycısına laf geçiremediğinde biz gazeteciler şöyle derdik;

“Ahanda bu iktidar gidici”…

Misal; eskiden durup dururken dosyalar kaybolduğunda, kurum arşivine giren çıkan çoğaldığında, evrak fotokopileri havada uçuştuğunda da şunu söylerdik;

“Herhalde bu iktidar uzun ömürlü değil”…

Misal; eskiden bürokratlar, amirler, memurlar ve tekmili birden siyaset ile uğraşan iktidar paydaşları kıyı köşe restoranlarında muhalefet partisine mensup insanlarla hasbihal etmeye başlamışlarsa gazeteciler olarak şu iddiaya girerdik;

“Bu iktidar bir iki aya mı gider, yoksa iki bayram arası mı gider”

Misal; eskiden bayramlarda seyranlarda ve özel günlerde, iktidardan nemalananların, bürokratların, bazı ticaret erbabının, durup dururken muhalefettekilere telefon açıp hal hatır sorduklarını, işyerlerine gidip, ‘Geçiyordum da uğradım’ dediklerini, onlara tebrik kartı attıklarını duyduğumuzda şaşırır ve;

“İki vakte kadar iktidarın ruhuna el fatiha” derdik.

Misal; eskiden, ‘Git feriştahına şikayet et’ diyen polisi, haciz memuru, zabıt katibi, amiri, memuru, son günlerde vatandaşa, ‘Ne yapalım, emir kuluyuz. Bizim yapacak bir şeyimiz yok. Tepemizdekiler öyle istiyor’ demeye başlamışsa, biz gazetecilerde şu kanaat oluşurdu;

“Hükümet düştü, düşecek”…

Misal; eskiden iktidarlarının ilk yılları selamı sabahı kesen partililer, birden bire muhalefete mensup insanlar dahil, herkese gülücük dağıtmaya başlamışlarsa, ‘Hayrola’ diyenlere, ‘Vallahi bir dakika bile durmayacağım bu partide ama iktidar boşluğunu dolduracak parti, lider mi var kardeşim?’ dediklerinde şu dedikodu çoktan yayılırdı;

 “İktidar, gitti gidiyor?”

Misal; eskiden dolar, mark, sterlin döviz cinsinden ne varsa TL’yi altına alıp ezip geçmişse, paranız pul haline gelmişse, ekonomi sayfaları şu manşetle çıkardı;

“Döviz kurları iktidarı sallıyor”

Şimdiki iktidar alınmasın…

Dediğim gibi bunlar eskiden, çook eskidendi…

Günümüze geldiğinde, sağıma bakıyorum, soluma bakıyorum, ben bu ibarelerin hiçbirini göremiyorum.

Siz görüyor musunuz?..

Tövbe…