Her şeyin başı sağlık, rabbim sağlık problemi vermediği sürece Ramazan da bitiyor Bayram da… İşte yine bir Ramazanın sonuna geldik. 30 gün nefsimizi tuttuk, ibadetimizi yaptık huzur ve huşu içinde Bayramı karşılamaya hazırız.

Dini bayramlar insanlar için ferahlık ve sevinç, kardeşlik ve dostluk pekiştirme, küçükleri sevindirme, büyükleri hatırlama (aslında hiç unutulmamalı ya) ziyaret günleri olduğundan aslında Ramazan Bayramı olan bu bayramın adı tadına doyum olmadığından Şeker Bayramı olarak da bilinir.

Bayram deyince elimde değil hemen çocukluk günlerim geliyor aklıma… Aklıma geliyor da beraberinde içim burkuluyor.! Zaman o çocuksu sevinçleri alıp götürüyor bizden birer birer. Önce büyüklerimiz usulca bırakıp gidiyorlar bizleri, sonrası öksüzlük hissi. Yaş ilerliyor ve yastığımızın altına koyduğumuz, o cici ayakkabıları giymek için sabaha kadar sabırsızca beklediğimiz günler, bayram kaç gün nereye tatile gidilse telaşına bırakıyor yerini.

Günümüzde manevi duygular daha maddeselleşmeye başladı. Hayatın bu koşturması içinde böylemi olmalı bilemedim. Merak ediyorum günümüzde Bayramlık ayakkabılarını baş ucuna koyup uyuyan çocuk var mı hala? Birde metal parayı harçlık olarak aldığında mutlu olan?…

Velhasıl o eski bayramların tadı tuzu kalmadı diğer günlerden hiç bir farkı yok artık. Diyelim ki seyahate gidilmedi, ne oluyor? “ Aman kimseyi görmeyeyim anamı babamı ziyaret edip evime kapanayım” moduna giriliyor.

Bu bayram ertesi Türkiye önemli bir seçime hazırlanıyor. İnsanlar bununda karmaşası içinde ülkem için en hayırlısını dilerken herkesin bu kutsal görevi yerine getirmek için sandık başında olacağına inanıyorum.

Bayram;

Varlıklı olan yoksula yardım etmiyor, yaralarını bir nebze sarmaya çalışmıyorsa, yanlışları ve hataları görmüyor, göstermiyorsa, bir çocuğun saçını okşamaktan imtina ediyor büyüklerimiz unutuluyorsa, bayramlaşmak için birbirimize kısa mesajlarla bayram tebriği atsak neye yarar.

Evet sevgili dostlar yine de o duyguları yaşayan yaşatmayı bilen bayram sabahı coşkusunu yüreğinde taşıyan herkesin Ramazan Bayramı kutlu olsun…

Usta gazeteci Tahir Yaman’ı kaybettik.

Çok üzgünüm, sevgili Tahir hepimize şok yaşatarak meçhule giden gemiye binip arkasına bile bakmadan, bayramı beklemeden uzun bir yolculuğa çıktı.

Sosyal medya sayfasında gülen gözleri ile paylaştığı selfie sini görüp beğen yaptıktan 15 dakika sonra acı haberi aldım. İnanamadım, şaka herhalde dedim. Ama ne yazık ki sevgili Tahir’in yaşama sevincine yorgun kalbi yenik düşmüştü.

Onunla tanışmamız çok uzun yıllara dayanır. Daha sonra İmtiyaz sahibi olduğum Live İstanbul dergimizde magazin müdürlüğü yaptığında tekrar yollarımız kesişti. Evet yıllar çok şey almış götürmüştü ondan, iyi niyeti çok istismar edilmişti ama o sevgiyle sarılıyordu hayata… Hep pozitifti ben ona “ Atom Karınca “ diyordum. Makinası elinde her yerde idi Tahir Yaman. Çat burada çat kapı arkasında misali…

Sevgili Oya Aydoğan’ın dergimize yaptığı son röportajda birlikteydik nasıl da anılara gömülmüştük. Sonrasında Oya’yı birlikte uğurladık. Romalı Perihan’a vefamızı yine birlikte gösterdik ve o gün Bebek kahvede çayımızı yudumlarken vefanın yok olduğunu konuşmuştuk. Sonra Tarık Akan da yıkıldık. Hep acılar değildi tabi… Birlikte defileler güzellik yarışmaları haberleri de yaptık. O yüreği kocaman adam artık aramızda değil. Biricik kızına, onu sevenlere, basın camiasına sabır ve baş sağlığı diliyorum. Seni çok özleyeceğiz sevgili Tahir… Yolun ışıklarla dolsun gittiğin yerde bir çok dostumuz var onlarla buluşacaksın biliyorum. Mekanın cennet olsun…