Hedefini hırsların değil beynin belirlesin

Bir çoğumuzun bu kelimeyi söyleme sebebi acımasızca kendimize koyduğumuz hedeflerden kaynaklıdır. 
Hedef takıntısı !

Bu o kadar büyük bir sorun teşkil eder ki ulaşmak için her yol mubah gelir bazen. Hedef takıntısı bizi başka birisine dönüştürür ; içimizden  başka birileri çıkar.
Hedef takıntısı , başarılarımızın itici gücü olarak gördüğümüz aslında şu sakıncalı özelliklerden birisidir ;

·        Karşıma çıkacak her engeli aşabilirim ,
·        Tüm engelleri mükemmel bir şekilde aşarım ve benden iyisi yoktur,
·        Benim  yapacağım iş herkesinkinden daha iyidir ,

Aslında bunların hepsi bizi motive eden motor gücüdür. Gerçekten de gereklidir. Eksikliğinde bir çok iş yarıda kalabileceği gibi ; kişinin de eksikliğe girerek psikolojik olarak çökmesi ve sonrasında da depresyona girmesi ile sonuçlanabilir. Bizler insanları yapmak istedikleri şeyleri 4 x 4 mükemmellikte yapmak istiyor diye eleştiremeyiz. Bunu yapmaya hakkımız yoktur. Tamam işi çok iyi bir şekilde sonuçlandırmak istiyor kabul ;ancak bunu aşırı derecede abartıyor ise o zaman başta kendisine olmak üzere etrafındakilere zarar verebileceği , açıkçası işi berbat edebileceği için engel olunması gereken de bir davranıştır. Daha geniş manası ile hedef takıntısı , bizim için çok daha önemli olması gereken şeyleri bir kenara atarak , bir hedefe ulaşmak için varımızı yoğumuzu ortaya koymaktır ; ne pahasına olursa olsun.
Ve bunların tamamı hayattan neler beklediğimize dair bazı şeyleri yanlış anlamış olmamızdan kaynaklanıyor. Daha fazla para kazanırsak , spor salonun da 15 kilo daha verirsek , bir üst kademeye terfi alırsak çok çok daha mutlu olacağımıza inanırız. Ancak iş işten geçene kadar anlamakta güçlük çektiğimiz bir şey var o da şudur ; daha fazla para kazanma takıntımız dan dolayı , bu parayı muhtemelen kendileri için elde etmek istediğimiz , sevdiklerimizi – mesela ailemizi ,sevgilimizi – ihmal edebiliriz. Diyelim ki zayıflamayı kafaya taktınız . Aşırı bir diyete başladınız ; deli gibi spor solonun da saatler geçiriyorsunuz  işte bunun vücudunuza yarardan çok zararı olacağı açıktır. Bir örnek daha ; eğer hedef takıntınıza dikkat etmezseniz çalıştığınız işte bir kademe üste çıkabilmek için desteklerine ve sadakatlerine ihtiyaç duyabileceğiniz iş arkadaşlarınızı ayaklarınızın altında çiğneyebilirsiniz. Sonra ne o yeni odanın ne de yeni sıfatınızın hiçbir değeri olmaz. Bununla beraber ne kadar orada kalacağınız da şüpheli !

Hedef takıntısının sebep olabileceği başka bir sıkıntı da ; başkalarının bizden neler beklediği ile ilgili bir yanlış anlamadan da kaynaklanıyor olabilir. Bunu bir örnek ile açalım .Patron bizden , o sene için yüzde 10’luk bir gelir artışı gerçekleştirmemizi istiyor. Verilen bu hedefi başaramayacağımızı anladığımız an , hedef takıntısı bizi , bu hedefe ulaşmak için şüphe götüren ve dürüstlükten uzak yollara sevk eder. Diğer bir deyişle , bir başkası tarafından önümüze konan zor bir hedefe ulaşma yolunda alın teri dökeceğimize üçkağıtçılığa başvururuz. Eğer bunu daha yakından incelerseniz , asıl amacınızın yüzde 10 ‘luk büyümeyi ede etmek değil , patronu memnun etmek olduğunu görürsünüz. Problem şu ki , bunu ne kendimiz fark deriz  ne de farkına vardığımızda kendimize kabul ettirebiliriz.  Değerlerimizin birbirine karışmasının güzel bir yanı var mıdır ? Hedef takıntısı , doğru ile yanlışı bir diğerinden ayırt etme yetimizi mahveder.

Sonuç olarak , hedefimize ulaşma yolunda hal ve hareketlerimize dikkat etmeyi bir kenara bırakırız .İnsanlara , eğer hedefimize ulaşmamıza yardımcı olabileceklerse iyi davranırız. Bize bir faydaları dokunmayacaksa onları kapı dışarı ederiz. Bir işi yapması için yardım aldığımız arkadaşımıza onunla işimiz bitince sırtımızı döner  başka masada oturmayı seçeriz. Farkında bile olmadan , çıkarcı ve düzenbaz biri olur çıkarız.

Hedef takıntısı sizi o kadar etiler ki sonunda etrafınızda sahte gülücükler dağıtan – aileniz bile – insanlar içerisinde ömür büyü kendinizi aldatarak geçirmenizi sağlar.



Mehmet Nuri ILDIZ.