1 Şubat 1999 sevgili Barış Manço’nun aramızdan ayrıldığı gün… Kaç yıl geçti aradan ama Barış hala gönüllerde sevgiyle yaşatılıyor.  

Pazar sabahı elimde kumanda kanallar arasında dolaşıyorum, sabahın erken saati neden bilmem uykum kaçtı… Genelde bu saatlerde çocuklar için çizgi filmler olur, ne arıyorum onu da bilmiyorum, ama keyifli bir program olsa, elimde kahvem, dışarıda yarı kapalı bir hava, güzel bir pazar sabahına keyifle başlasam düşüncesiyle kanallar arasında dolaşmaya devam ederken bir anda karşımda sevgili Barış ve TRT 1 de yıllar önce yaptığı ‘’Adam Olacak Çocuk’’ programı…

Ayyy içim birden burkuluyor ve hemen kanala kilitleniyorum...

Bir programın yıllar sonra ki tekrarı bile bu kadar keyifle izlenebilinir mi? Şayet bunu yapan Barış ise evet izlenilir..

Kızımın küçüklük yılları geldi gözümün önüne. Programa katılanların hepsi şu anda belki anne, baba olmuşlardır ve hepsi de iş güç sahibidirler.  Şayet benim gibi programla tesadüfen karşılaşmışlarsa, kendi çocukluklarını görmek nasılda güzel bir duygu olmuştur…

Programda  altı çizilecek o kadar çok şey var ki !.. Biraz bunlardan konuşalım istedim. Sevgili Barış nasılda çocuklarla, onların dilince konuşuyor, eğitiyor, onlarla arkadaşça eğlenirken diğer taraftan da  öğretiyor..

Ya şimdiki çocuk yarışma programları?. Makyajlı ve büyümüşte küçülmüş çocuklar… Karşımızda küçük İbo’lar, Tarkan’lar, Ajda’lar… Aileler çocukların meşhur olmaları için çırpınıyor. Sunucularda sanki onlar çocuk değil birer yetişkinmiş gibi davranıyor...

Gelelim sevgili Barış’ın muhteşem üsluplu programına… Bir kere hepsine 10 ar puan vererek rekabeti kaldırıyor. Sohbet son derece eğitici ve öğretici… Çocuklarla konuşurken onların boy seviyesine eğilmesi bile onlara ne kadar değer verdiğinin bir göstergesi değil mi?

O tarihlerde kızım da bu programın sıkı bir takipçisiydi, çok severek izliyordu, ve bir gün katılmak istiyorum diye tutturdu. Hiç unutmam aradım Barış’ı kızım katılmak istiyor dedim. Oda o sevecen sesiyle ‘’O zaman katılmalı tabi ki’ ’dedi ve programın yapıldığı Galatasaray Lisesi’ne gittik. Eşi Lale Manço ile karşıladı bizi… Sevgiyle kucakladı kızımı…

Domatesi, biberi, patlıca’ı konuştu. Patlıcan sevmem dediğinde de tatlı tatlı patlıcanı anlattı. Bu gün gördüğüm sahneler beni o günlere götürdü. Küçük bir kız çocuğu ile konuşması çok hoştu. Kızın saçları uzun  Barış ta  ‘’ saçların çok güzel bakımı zor oluyor değilmi?’’ diye sordu. Kız da ‘’eveeeet annem yıkarken gözüm yanıyor, ama suyla geçiyor’’ dedi. Barış,   tüm sevecenliği ile ona ‘’böyle güzel saçlı olmanın o kadarcık da cefası olsun dimi?’’ dedi. Alkışlarla çocukları yerlerine uğurlayarak sonunda da oyuncak köşesine yönlendirdi.

İşte emek ve sevgi verilerek yapılan bu program üstünden yıllarda geçse tekrar seyredildiğinde aynı tadı ve keyfi veriyorsa bundan bu günkü yapımcıların bir şeyler alması gerektiğini düşünüyorum.

Yapılan çocuk programlarına hala ayna tutacak nitelikte. Doğa sevgisi, hayvan sevgisi, aile birliği, uyku zamanı, anneye yardım, arkadaş ilişkileri, diş fırçalama, en önemlisi de arabanın arka koltuğunda oturma… Daha sıralayamadığım bir sürü eğitici ve öğretici bilgiler… Bir dönem çocuklar Barış ağabeylerinden bunları öğrendiler… Bu gün karşımda duran Barış Manço’nun öldüğüne inanmak gerçekten çok zor.

Adam Olacak Çocuk programındaki çocuklar çoktan adam oldular Barış ağabeyleri, senden de çok şey öğrendiler. Bu programlar yayınlandıkça onların çocukları da öğrenmeye devam edecekler, sen onların yanında olmasan bile…

Ve 1 Şubat 2016…  Sevgili Barış’ı özlem ve sevgiyle anıyorum… Yıllarca aynı gazinolarda çalıştık ve üstüne birlikte ‘’Baba Bizi Eversene’’ adlı sinema filminde oynadık… Arkasında dillerden düşmeyen yüzlerce eser bırakan Manço 3 nesile hitabeden müziğinin yanısıra, zamanın önünde olan bir sanat adamıydı. İki Şovalye ödüllüne de sahip olan Barş Manço’nun yeri asla doldurulamaz…

Sevgili  Barış Manço sen hepimizin kalbinde tüm sevgimizle yaşamaya devam ediyorsun, edeceksin de. Seni asla unutmayacağız ve unutturmayacağız ….